Αν.. Άννα... Ανάσταση....

Είμαι σίγουρη ότι αρκετές αλλά και αρκετοί από εσάς (μια από αυτούς κι εγώ) όταν είδαμε σε trailer πως ο Παπακαλιάτης βγάζει καινούρια ταινία και μάλιστα με τόσο μυστήριο τίτλο, τρέξαμε να προλάβουμε να είμαστε από τους πρώτους!

Αποτέλεσμα? Η ταινία να κόψει χιλιάδες εισιτήρια, οι ηθοποιοί να ανεβάσουν τις μετοχές τους και ο ελληνικός κινηματογράφος να ανέβει αρκετά σε μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα.
Μην τρομάζετε..δεν την είδα κριτικός κινηματογράφου.Είδα όμως τι μπορεί να κάνει ένα ΑΝ....

Μετά από την προβολή της ταινίας, η zoze αφού συνεχώς επαναλάμβανε κατά την προσφιλή της συνήθεια την φράση "Δεν το πιστεύω " ανάμεσα σε αποσυμφόρηση της μύτης της και σε σχόλια του τύπου "Παπακαλιάτη σε αγαπώ", άρχιζε να σχολιάζει όσα της έκαναν εντύπωση από όσα είχε δει...

Την ίδια στιγμή αναρωτιόμουν ακούγοντας την πόσα ΑΝ θα μπορούσαν να είχαν αλλάξει τη δική μου ζωή και σκέφτηκα να τα μοιραστούμε..

Αρχικά το όνομα μου...ΆΝνα!! Είδατε πως από μικρή ηλικία με κυνηγάει.
Στο παρά τρίχα γλίτωσα το βαρύ και ασήκωτο ΣουλτΑΝα της γιαγιάς. Κι αυτό γιατί ο παππούς έχοντας 4 γιους ήθελε να βγάλει το όνομα της μητέρας του μιας και κόρη δεν είχε την τύχη να κάνει!!

Τι θα γινόταν λοιπόν ΑΝ είχα θεία από την μεριά του πατέρα μου??

Καταγωγή του πατέρα μου από Χαλκιδική και της μητέρας μου από την Χαλκίδα...καμία σχέση έχω να σας πω και όσα΄έλεγε ο συγχωρεμένος ο Παπάζογλου ήταν αλήθεια!!

Ο μπαμπάς λοιπόν ΑΝαστάσης δεν μπορούσε να ζήσει μακριά από τους δικούς του και έτσι μετακομίσαμε στην Θεσσαλονίκη. Τρίτη δημοτικού πήγα εκεί και τα πράγματα ξέφυγαν από τον έλεγχο..Για λόγους πολύ πιο σοβαρούς από ασυμφωνία χαρακτήρων η ζωή μας εκεί γινόταν πολύ δύσκολη.Η μάλλον για να το θέσω καλύτερα η ζωή των θηλυκών της οικογένειας γινόταν δύσκολη. Ο ΑΝτρας που τον έλεγαν ΑΝαστάση καλά περνούσε!!

Η μητέρα μου λοιπόν αποφάσισε να πάμε για διακοπές στην Χαλκίδα-μόνο τα θηλυκά είχαν ανάγκη- οπότε και κάλεσε τους δικούς της να μας περιμένουν...

Φυσικά δεν επιστρέψαμε ποτέ...

Τι θα γινόταν ΑΝ η μητέρα μου δεν είχε κάνει εκείνο το τηλεφώνημα??

Πήρε τη ζωή της και την δική μας στα χέρια της...

Με την βοήθεια των γονιών της μας πρόσφερε όσα μπορούσε και ακόμα περισσότερα.

3 δουλειές και πίσω στο σπίτι εξουθενωμένη...

Εγώ και η αδερφή μου την ίδια στιγμή φροντίζαμε το νοικοκυριό και παράλληλα διαβάζαμε για το σχολείο..

Όταν ήρθε η ώρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης η μητέρα μου αποφάσισε πως θα συνέχιζε να εργάζεται για να αποκτήσουμε όσα εκείνη δεν είχε καταφέρει.

Να σπουδάσουμε.

Τι θα γινόταν ΑΝ  δεν κατάφερνε να ανταπεξέλθει???

Σήμερα είμαι νοσηλεύτρια διορισμένη σε νοσοκομείο και η αδερφή μου δασκάλα επίσης διορισμένη..

Ορκιστήκαμε με 2 ημέρες διαφορά!!

ΑΝ αυτό δεν είναι ένα μεγάλο από μόνο του, οι καιροί το κάνουν να γίνει...

ΑΝ η επιβράβευση των κόπων της μητέρας μου δεν είναι αρκετή, το γεγονός ότι γίναμε κατά το κοινώς αποδεκτό "καλά παιδιά" είναι...

ΑΝ τελικά προσπαθείς σε αυτή τη ζωή κάποια στιγμή αμείβεσαι...

ΑΝ ελπίζεις και πιστεύεις σε σένα κάποια στιγμή ζεις την δική σου προσωπική ΑΝάσταση!!

Καλή Ανάσταση λοιπόν σε όλους σας με την ευχή τα ΑΝ της ζωής σας και οι επιλογές που θα κάνετε να βγαίνουν πάντα σε καλό!!!

Υγ.για να μην δημιουργηθούν εσφαλμένες εντυπώσεις θα πω μονάχα αυτό...

Καμιά φορά είναι καλύτερα να είσαι μόνος και να μιλάς με την μοναξιά σου παρά να έχεις κάποιον δίπλα σου και να μην μπορείς να μιλήσεις.

Και ο Αναστάσης δεν ήταν σε θέση να ακούσει....

Έ έ έρχεται!!!!!!

Όταν έχεις κάτι να περιμένεις δυο πράγματα μπορούν να συμβούν.

Ή που οι μέρες θα περνούν πολύ γρήγορα, ή θα σου φαίνεται πως ο χρόνος έχει σταματήσει έτσι απλά για να σου σπάσει τα νεύρα!

Όταν όμως έχεις κ ά π ο ι ο ν  να περιμένεις τα πράγματα γίνονται πιο πολύπλοκα..

Αυτός που περιμένω εγώ είναι ένας άντρας μυστήριο..κυριολεκτικά.

Και αυτό γιατί δεν τον έχω δει ακόμα από κοντά..

Τον έχω δει σε φωτογραφίες η αλήθεια είναι αλλά τον αδικούσαν λιγάκι γιατί δεν φαινόταν 100% η ομορφιά του.

Αλλά ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή...

Ένα τηλεφώνημα της αδερφής μου κάποιους μήνες πριν με έκανε να ενθουσιαστώ μαζί του.

Μου είπε ότι θα ξετρελαθώ όταν τον γνωρίσω αλλά θα πρέπει να έχω υπομονή..

Όπως καταλαβαίνετε δεν μπορούσα να βρω ησυχία και δεν άφηνα και την Νάντια (  η μονάκριβη-μικρή μου αδερφή)  μαζί με μένα να ησυχάσει!!

Κάθε μέρα την έπαιρνα τηλέφωνο για να μαθαίνω νέα του. Αν της έστειλε κανένα μήνυμα για να μην ξεχάσουμε την ύπαρξη του, αν του μίλησε για μένα και πως αντέδρασε και τόσες άλλες απορίες!!

Ο καιρός περνούσε και εγώ μάθαινα κι άλλα για εκείνον.

Για παράδειγμα ότι δεν του αρέσει το πορτοκάλι ενώ λατρεύει την σοκολάτα!!

Θα μου πείτε σε πολλούς συμβαίνει αυτό..ναι αλλά είμαι σίγουρη ότι δεν κλωτσάνε όλοι όταν πίνουν φυσικό χυμό επειδή δεν τους αρέσει!!!!!!!

Σε ότι αφορά την μουσική πάλι δεν έχει ιδιαίτερες προτιμήσεις.Ακούει τα πάντα μιας και ακόμα δεν έχει επιλογή.

Ίσως να ακούει λιγότερο λαϊκά αλλά κανείς δεν είναι τέλειος..!!

Η συνάντηση μας λοιπόν έχει κανονιστεί μέσα στον επόμενο μήνα..

Και επειδή είναι ντροπαλός θέλει να είναι και η Νάντια μαζί μας στην πρώτη μας αυτή επαφή.

Εκείνη θα με πάρει τηλέφωνο και θα μου πει ώρα.

Γιατί το μέρος το γνωρίζουμε ήδη.

Είναι το μαιευτήριο που έχει επιλέξει να κάνει την εμφάνιση του ο άντρας της ζωής μου, ο ανιψιός μου!!!

Είμαι ερωτευμένη μαζί του.

Τον αγαπώ τόσοοοοο πολύ κι ας μην τον έχω κοιτάξει ακόμα στα μάτια!

Μα πιο πολύ αγαπώ τη μαμά του που με κάνει να νιώθω περήφανη μου είναι αδερφή μου..

Και θέλω να την ευχαριστήσω για όλα όσα έχει κάνει για μένα και πιστέψτε με είναι πολλά!!

Σ αγαπάω Ντάντα μου!!

Υ.γ. Όταν γεννηθεί ο μικρός θα σας έχω νεότερα για την σχέση μας..

        Μέχρι τότε stay tuned!!!!

Βρέχει έμπνευση στην Blogoγειτονιά!!!

Να 'μαι κι εγώ!!!!!

Χμ..ναι δίκιο έχετε να το σκεφτείτε. Να 'μαι ,αλλά ποια είμαι??

Θα ήθελα να υπάρχει ένα πέπλο μυστηρίου γύρω μου αλλά μάλλον είναι καλύτερα να σας αποκαλυφτώ..αν θέλω να με διαβάζει κάποιος δηλαδή!!!

Ας είναι... Με λένε Άννα και πριν από κάποια χρόνια ήρθα στον πλανήτη γη.Όχι ότι είχα επιλογή να κάνω κι αλλιώς...

Η κοιλιά της μαμάς μου είχε τέτοιο βάρος και εγώ καθόλου χώρο να κινηθώ οπότε και για τις δυο μας η έξοδος μου αυτή ήταν ανακουφιστική.. Φθινόπωρο γεννήθηκα και μεγαλώνοντας ανακάλυψα πως αυτή η εποχή μου ταιριάζει πολύ.

Είναι μια εποχή ιδιόμορφη.

Ο καιρός πότε θυμίζει καλοκαίρι και μας γεμίζει αισιοδοξία και πότε χειμώνα που ετοιμάζεται να έρθει και μας μελαγχολεί..

Έτσι κάπως είμαι κι εγώ..τη μια στιγμή μέσα στην καλή χαρά και άλλες φορές πάλι είμαι συννεφιασμένη έτοιμη να ξεσπάσω σε καταιγίδα δακρύων.

Η διάθεση μου βέβαια είναι και θέμα καταγωγής.Τι δεν με πιστεύετε??

Μεγάλωσα στην Χαλκίδα, ξέρετε αυτή την πόλη με τα τρελά νερά που πάνε 6 ώρες πάνω και μετά βαριούνται και πάνε προς τα κάτω για άλλες 6 ώρες!!

Ε έτσι ακριβώς συμβαίνει και με μένα..είμαι με τις ώρες μου!!!!!

Ο λόγος που βρίσκομαι εδώ και σας τα λέω όλα αυτά είναι ένας....ή καλύτερα μια!

Η zoze...έτσι την αποκαλώ χρόνια τώρα!

Πάντα πίστευα ότι είχε το ταλέντο στο να γράφει και πάντα πίστευα ότι με το πείσμα και την αφοσίωση της σε ότι κάνει θα τα καταφέρνει.Έτσι και έγινε. 
Το 4 seasons πήρε σάρκα και οστά και είναι σίγουρα από τα blog που σου δίνει έμπνευση...

Κάθε φορά που συζητούσαμε για το blog με παρακινούσε να φτιάξω και εγώ ένα.. Αλλά τύχαινε πάντα τα νερά να πηγαίναν προς τα κάτω και πάντα έπαιρνε αρνητική απάντηση!!!

Μέχρι σήμερα το πρωί που της ανακοίνωσα ότι αποφάσισα να φτιάξω blog...Θα μου πείτε τώρα πως μου ήρθε? 

Βαρέθηκα λοιπόν στην γειτονιά των social media και είπα να μετακομίσω στην blogoγειτονιά!!!

Λοιπόν θα σας αποκαλύψω και κάτι άλλο...

Το Σάββατο που μας πέρασε είχα κρυφτεί πίσω από την οθόνη του υπολογιστή μου και παρακολουθούσα κάτι που συνέβαινε μέσα σε ένα τεράστιο κτίριο που ήταν λέει πολυχώρος ! Εκεί ήταν μαζεμένος πολύς κόσμος...κάτι σαν συνέλευση των ενοίκων της blogoγειτονιάς.

Εκεί λοιπόν είδα να μιλάνε μαμάδες αλλά και μπαμπάδες , εκπαιδευτικοί με παιδιά άλλων αλλά και κάποιοι άλλοι όπως εγώ που δεν έχουν παιδιά...!!

Και ξέρετε και τι?? Όλοι αυτοί οι άνθρωποι παρόλο που δεν βλέπονται κάθε μέρα αγαπάνε και αγαπιούνται πολύ..Είναι γεμάτοι χαμόγελα, θετική σκέψη και κυρίως έτοιμοι να μοιραστούν ο ένας με τον άλλο.Το πιο περίεργο από όλα αυτά που σας λέω, είναι ότι δεν μοιράζονται μόνο τα καλά αλλά και τα λιγότερο καλά μεταξύ τους.

Και αυτό τους κάνει πιο δυνατούς στα σίγουρα!!

Οπότε αποφάσισα ότι θα μου άρεσε και μένα να έχω τέτοιους γείτονες και βρήκα αυτή της γωνίτσα της βιβλιοθήκης για να νοικιάσω και να μετακομίσω μαζί με όλα μου τα υπάρχοντα..Δεν είναι πολλά μη φανταστείτε.Οι σκέψεις μου, τα βιώματα μου, οι γνώσεις μου, ο υπολογιστής μου και εγώ...

Θα γνωρίσω καλύτερα αυτή την γειτονιά και θα φροντίσω να γνωριστώ με όσους πιο πολλούς γείτονες μπορώ!! Και σιγά σιγά ελπίζω να γίνουμε και φίλοι!

Λοιπόν αυτά είχα να πω για την ώρα!

Είναι η πρώτη μου ανάρτηση και αν και μπορεί να μην είναι και η καλύτερη  εγώ την αγαπώ γιατί είναι δικιά μου.

Για το τέλος θα ήθελα να δανειστώ κάτι από τον Οράτιο,τον Ρωμαίο λυρικό ποιητή (ελπίζω να μη μου ζητήσει ρήτρα για τα πνευματικά δικαιώματα!!) με το οποίο θα ήθελα να κλείνω κάθε μου ανάρτηση με την ευχή κάποιοι από εμάς- αν υπάρξουν κι άλλοι δηλαδή - να το κάνουμε πραγματικότητα...

"Carpe diem" άδραξε -αξιοποίησε τη μέρα!!